هر چند وقت یک بار مصرعی از یک شعر دل انگیز، فرازی از یک دعای الهام بخش، آیه‌ای از یک سوره نجات بخش توی سرم چرخ می‌خورد و وقت‌هایی که حواسم نیست یا سخت مشغول کار هستم بی‌هوا زمزمه‌اش می‌کنم. این روزها مدام با «ما را به کاروانت کی می‌رسانی آقا» مشغولم. وقت گردگیری، وقت اتوکشی، وقت تفت پیاز، وقت خرد کردن سیب زمینی، پشت چراغ قرمز و. کسی چه می‌داند شاید همین کارهای کوچک، همین آماده کردن لقمه نان و پنیر بچه‌ها وقتی خیلی خسته‌ای، همین اتو کردن شلوار همسر وقتی رمق نداری، همین ماندن در ترافیک برای خرید مامان، ما را به کاروانش برساند. همین کارهای یواشکی و کوچک.
+المستغاث بک یا صاحب امان
+ایام نورانی مبارک و شادمانه
درباره این سایت